Vml. Raadhuis

Het vrijstaande gebouw bestaat uit een westelijke vleugel uit de tweede helft van de 15de eeuw en een oostelijk deel uit 1550. Behalve als raadhuis diende het gebouw als waag, wijnhuis en voor stadsmaaltijden. In 1908 vond een algehele verbouwing plaats onder leiding Jos Th.J. Cuypers, zoon van de architect Pierre Cuypers.

De oostelijke topgevel is versierd met pinakels en een schoorsteen. De boognissen zijn afgezet met Bentheimer zandsteen waarin de oorspronkelijke steenhouwersmerken nog zichtbaar zijn. De houten kruiskozijnen en het torentje met de gemeenteklok zijn toevoegingen van Cuypers.

De westelijke helft van het gebouw heeft het karakter van stadswaag grotendeels behouden. Deze ruimte kon met openslaande deuren naar het kerkplein worden geopend. De balken bezitten nog de oorspronkelijke sleutelstukken met dubbel peerkraalmotief. In de kelder bevinden zich nog kruisgewelven. 

Cuypers ontwierp voor het gebouw nieuwe betimmeringen en schouwen in Neorenaissancestijl. Deze stijl, verwijzend naar de Gouden Eeuw, werd destijds bij uitstek geschikt geacht voor representatieve overheidsgebouwen. De raadzaal op de verdieping van de westvleugel kreeg zelfs ‘Gotische' sleutelstukken die de suggestie wekken dat dit deel van het gebouw ouder is dan de 17de eeuw.

Voor meer informatie zie Huizen in Nederland, deel IV Utrecht, Noord-Brabant en de oostelijke provincies, pp. 259-266.