Huis 's-Hertogenbosch

Huis ’s-Hertogenbosch is een zuiver voorbeeld van een huis in de stijl van het Hollands Classicisme, een stijl die vanaf 1630 in Amsterdam en Den Haag tot ontwikkeling kwam. Dit is terug te zien in de gevel maar ook in de plattegrond.

De bouwheer was Otto de la Porte uit Lillo, nabij Antwerpen. Onduidelijk is waar de naamgeving van het huis vandaan komt. Het huis werd gebouwd in de bestaande stad, dicht bij de Markt en het stadhuis. De bouw begint rond 1660 nadat De la Porte drie percelen aan de Vlasmarkt heeft gekocht. Tijdens de restauratie van 2011 werden restanten gevonden van deze drie huisjes. Onder de vloer van de achterkamer bleek de laatmiddeleeuwse vloer met gebakken rode plavuizen nog aanwezig te zijn. Ook werden de oude muren en de resten van een stookplaats terug gevonden. In de andere achterkamer werden een gemetselde trap en een regenwater- of beerput bloot gelegd. Verder bleek het 17de-eeuwse rioolsysteem nog vrijwel in tact. Deze bouwsporen zijn weer toegedekt, maar blijven via kruipruimtes toegankelijk.

De gevel is bijna 15 meter breed en 11 meter hoog. Boven een plint van natuursteen zijn twee bouwlagen waarvan de onderste bezet is met Ionische kapitelen en de bovenste met Korinthische. De ingangspartij bevindt zich in het midden. Het schema voor de gevel is afgeleid van de door Jacob van Campen ontworpen gevel van Paleis Noordeinde. De architect was hoogstwaarschijnlijk Pieter Post die samenwerkte met Pieter Arentsz Noorwits, de broer van Arent van ’s-Gravesande.

In de loop van de 17de eeuw was steeds meer nadruk komen te liggen op mee-ontworpen interieurs. Een architect kon niet langer volstaan met een fraaie voorgevel. Bij binnenkomst diende de architectuur van de gevel te worden doorgezet. Dit gedeelte is in Huis ’s-Hertogenbosch dan ook zeer bijzonder. De voordeur, hal en gang zijn een prachtig ensemble. Blikvanger is zonder twijfel de originele 17de-eeuwse marmeren vloer.

De hal sluit nog aan bij het oude, 17de-eeuwse trappenhuis. De afzonderlijke kamers werden in de 18de en 19de eeuw gemoderniseerd. In drie van de vier kamers op de bel-etage bleken zich de originele 18de-eeuwse plafonds te bevinden in combinatie met 19de-eeuwse lambriseringen.

Spectaculair is het plafond in de zaal. Het geschilderde middenstuk stelt een allegorie op de handel voor. Tijdens de restauratie van 2001 werd één van de geschilderde hoekstukken teruggevonden. De beschildering met rankwerk in Lodewijk XIV-stijl werd gerestaureerd en teruggebracht in de oorspronkelijke donkerbruine kleur. In de andere drie hoekstukken werden kopieën van de schildering geplaatst. In de eetkamer linksachter bevindt zich een houten, rood geschilderd plafond gevat in een groene omlijsting. Deze roodgroene kleurstelling is karakteristiek voor Middelburg. In de 17de eeuw bevond zich op deze plaats de keuken.

Voor meer informatie zie Jaarverslag 1999, pp. 36 - 57.