Sybold van Ravesteyn

Een groot deel van het oeuvre van de vooraanstaande nieuwzakelijke architect Sybold van Ravesteyn is gesloopt of ingrijpend verbouwd. Het is daarom zeer bijzonder dat het woonhuis dat Van Ravesteyn in 1932 voor zichzelf ontwierp, Prins Hendriklaan 112 in Utrecht, en dat door hem tot 1983 werd bewoond zo goed bewaard is gebleven.

Van Ravesteyn stond in 1932 eigenlijk nog aan het begin van zijn loopbaan als architect. Hij was in Delft opgeleid tot civiel-ingenieur en trad in 1912 als constructeur in dienst van de spoorwegen. 
Zijn specialisme was het construeren in staal en beton. Aangemoedigd door zijn vrouw ontwierp hij zeer vooruitstrevende houten en stalen meubels. In de jaren twintig ontstonden zijn contacten met Gerrit Rietveld en J.J.P. Oud, medestanders in de avant-garde van moderne beweging. Met zijn meubelen en een reeks opdrachten voor de spoorwegen in staal, beton en glas, waaronder diverse seinhuizen, vestigde Van Ravesteyn in deze tijd zijn naam als één van de belangrijkste ontwerpers van het Nieuwe Bouwen (1920-1960).

In de jaren dertig was Van Ravesteyn echter ook één van de meest controversiële architecten onder vakgenoten. 
Hij experimenteerde met een vrijere, minder dogmatisch functionele vormgeving, introduceerde golvende lijnen en ornamenten en kwam tot een sierlijk, expressief functionalisme. Zijn eigen huis is een voorbeeld van zijn overgang van strenge nieuwe zakelijkheid naar een vrijere vormgeving. 

Het is te bezoeken als Museumhuis en enkele weken per jaar te huur als Monument en Bed