Huis te Warmond

Huis te Warmond staat in een fraai landschapspark even ten noorden van Warmond, niet ver van Leiden en de Kaag. De geschiedenis van dit rijksmonument gaat terug tot de middeleeuwen toen het als kasteel bewoond werd door de heren van Warmond. De eerste vermelding van het huis stamt uit 1362. Het kasteel was in deze periode in eigendom van het geslacht Van den Woude, onder wiens bewind Warmond in 1403 werd verheven tot een hoge heerlijkheid. Na het uitsterven van dit geslacht in 1503 kwamen heerlijkheid en kasteel in handen van Johan van Duvenvoorde uit het roemrijke Hollandse geslacht Van Wassenaer-Duvenvoorde.

De Tachtigjarige Oorlog heeft Huis te Warmond niet ongeschonden doorstaan; in 1573 werd het huis door Spaanse troepen bezet. Johan II van Duvenvoorde liet het in 1579 tegen hoge kosten herstellen, wat er op wijst dat de Spanjaarden het kasteel flink moeten hebben beschadigd.

In de achttiende eeuw bewoonden de Van Duvenvoordes het kasteel in preriodes van 1764 tot 1766 stond het zelfs leeg. Daarna werd het huis verhuurd, uiteindelijk aan Cornelis Pieter van Leyden, Rijksbaron en heer van onder andere Vlaardingen. Hij kocht in 1774 kasteel en heerlijkheid en liet vanaf 1774 grillig gevormde kasteel verbouwen tot een neoclassicistisch zomerverblijf. Het huis kreeg door deze verbouwing zijn huidige aanzien. De symmetrische, wit gepleisterde gevels verhullen een ratjetoe aan bouwdelen uit verschillende bouwfasen

Huis te Warmond wisselde in de negentiende eeuw wederom van eigenaar; door vererving kwam het in handen van de familie Van Limburg Stirum die het in 1901 verkocht aan de Leidse wollenstoffenfabrikant C.H. Krantz. De familie Krantz bewoonde het huis tot 1960. De gemeente Warmond kocht de buitenplaats dat jaar en verkocht vervolgens het park aan de Stichting Het Zuid-Hollands Landschap en het huis aan Stichting Huis te Warmond. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw wordt het huis in appartementen bewoond.

In de jaren 1962-1963 vond voor het laatst een restauratie plaats. Zesenvijftig jaar na deze restauratie verkeert het gebouw zowel uitwendig als inwendig in een kwetsbare en verouderde staat. De westelijke vleugel is recent aan de buitenkant hersteld maar het interieur moet nog worden aangepakt. De overdracht van het huis door Stichting Huis te Warmond aan Vereniging Hendrick de Keyser maakt restauratie en renovatie van het gebouw mogelijk.

Restauratie en renovatie zullen gefaseerd worden uitgevoerd. Eerst zullen de gevels en daken worden hersteld, daarna worden de westelijke vleugel en de installaties gerenoveerd. Daarna zal worden gestart met de historische interieuronderdelen.

Inwendig bleef het laat achttiende-eeuwse interieur grotendeels onaangetast bewaard met wandbetimmeringen, schouwen, schilderstukjes en verfijnde stucplafonds. Opmerkelijk is de ronde kamer in een van de hoekpaviljoens met voorstellingen in stucwerk van landschappen en jachtpartijen.

Tot ver in de twintigste eeuw moesten de bewoners van het huis het doen zonder waterleiding en elektriciteit. Drinkwater werd in vaten aangevoerd en het huis werd verlicht met kaarsen en olielampen.

Het huis wordt momenteel gerestaureerd. 

Voor meer informatie zie Jaarverslag 2018 Vereniging Hendrick de Keyser, pp. 20 - 23.