Engelborch, rondeel

Het rondeel Engelenborch stond aanvankelijk aan drie zijden vrij in het water. Het middeleeuwse rondeel vormde een onderdeel van de stadsverdediging. De toren bewaakte de Nieuwe haven en lag in een vooruitgeschoven positie pal aan de rivier. Het was verbonden met de stadsmuur.

Het oudste deel van de toren, uit 1429, is herkenbaar aan de grote blokken Namense steen in het muurwerk.

Tussen 1564 en 1585 werd de toren voorzien van een open omgang onder een luifel en een zeshoekige bovenbouw. Door deze verbouwing tot uitzichtstoren kreeg het gebouw een minder defensief karakter. In 1647 veranderde de situatie ingrijpend. De stadsmuur werd gesloopt en de rivier werd hier aangeplempt en bebouwd.

Het oude rondeel verdween voor een deel in de grond en kwam op de kop te liggen van een rij huizen. Het gebouw werd verbouwd door de metselaar Jan Pluym tot woning voor de havenmeester. Omstreeks 1900 bevatte het een schipperskroeg.

Voor meer informatie zie Huizen in Nederland, deel III Zeeland en Zuid-Holland, pp. 248-253.