Markt 18

Dit voorname huis werd omstreeks 1750 aan de oostzijde van de Markt gebouwd. Het verrees op de plaats van twee oudere huizen. Opdrachtgevers waren Cornelia Bubbeson en Jan Valk, één van de grote reders van de stad. Het huis stond in verbinding met een er achter gelegen derde pand, met ingang aan de Noordvliet, dat reeds lang in bezit was van de familie Bubbeson. 

Deze complexe ontstaansgeschiedenis verklaart de onregelmatige plattegrond van het huis: links is het 4,80 meter diep en rechts 10 meter. Uit de archieven blijkt dat iedere verdieping bestond uit twee kamers met een middengang en dat het huis in feite een monumentale maar relatief ondiepe ‘voorbouw' was van het grotere huis aan de Noordvliet. Pas omstreeks 1850 werd de verbinding met het achterliggende huis aan de Noordvliet dichtgemaakt en kreeg het huis zijn huidige omvang. 

De gevel van het huis is opgetrokken in Lodewijk XIV-stijl. Karakteristiek zijn de zware, strikt symmetrisch uitgevoerde ornamenten. De zeer compleet bewaarde gevel heeft een hardstenen plint, een gedecoreerde omlijsting van de middentravee en snijwerk in de kroonlijst. Bijzonder zijn de schouderstukjes in de getoogde raamkozijnen en de erker aan de linkerzijde van de voordeur. 

De weduwe van Jan Valk bleef tot 1777 in het huis wonen. Van 1777 tot 1787 werd het bewoond door de medicus dr Jacob Koole. Koole was verschillende keren burgemeester van Maassluis. In 1822 waren de bewoners Nicolaas Blank en Elizabeth Poortermans. Zij had in het voorhuis een winkel met vijf dienstboden. Een deel van het huis werd in 1840 verhuurd aan de luitenant ter zee Johan Hendrik Galup. Zijn weduwe dreef later in het voormalige winkelgedeelte een schooltje. 

In 1881 kwam het huis in bezit van het Rijk. Het werd geïnspecteerd door de rijksbouwkundige C.H. Peters en verbouwd tot postkantoor. In 1908 werd het opnieuw te koop aangeboden. Door tussenkomst van architect P.J.H. Cuypers bleef het echter in Rijksbezit. Het werd opnieuw verbouwd en tussen 1910 en 1978 was het politiebureau. In dat laatste jaar werd het overgedragen aan Vereniging Hendrick de Keyser.

Voor meer informatie zie Huizen in Nederland, deel III Zeeland en Zuid-Holland, pp. 363-369.