Huis De Vicq

Het huis ligt in de zogenaamde 'gouden bocht' van de Herengracht, waar in de stadsuitleg van 1668 de meest prestigieuze huizen van Amsterdam gebouwd werden. Ondanks ingrijpende wijzigingen in de 18de en de 19de eeuw, is dit huis nog steeds een van de best bewaarde voorbeelden van een dubbelbreed Amsterdams grachtenpalazzo uit de tweede helft van de 17de eeuw. Het huis werd gebouwd voor de befaamde medicus Francois de Vicq. Deze was ten tijde van de bouw al bejaard en liet het huis, naar de mode van 20 jaar eerder, nog voorzien van een gevel met grote Corintische pilasters en een fronton. Omstreeks 1730 werd in opdracht van Dirk van Lennep het fronton verwijderd en vervangen door een gebeeldhouwde balustrade met familiewapen. Deze monumentale nieuwe gevelbekroning is van de hand van de beroemde Amsterdamse beeldhouwer Ignatius van Logteren.

Gelijktijdig met de modernisering van de gevel werd het interieur van het huis aangepast. Op de plaats van de 17de-eeuwse trap kwam een geheel nieuw trappenhuis in Lodewijk XIV-stijl met marmeren vloer en wandbekleding en rijk gesneden balusters van eikenhout. In de salon rechtsachter kwam een grote plafondschildering van Jacob de Wit. Afgebeeld is een allegorische voorstelling met als thema 'de Dageraad verdrijft de Nacht'. In de zaal linksachter bevinden zich tegen het oude balkenplafond vijf grote schilderstukken in de trant van Gerard de Lairesse, met als centraal stuk een afbeelding van 'vadertje tijd'. 

Achter het huis ligt een grote tuin met als afsluiting een van fraaiste tuinhuizen van Amsterdam. Dit tuinpaviljoen heeft een geheel zandstenen gevel met boven de middenas een gebeeldhouwde voorstelling van Mercurius als god van de handel. Aan weerszijden staan vrijstaande beelden van Diana en Apollo, onder een gebeeldhouwd baldakijn.

Het huis werd in 1953 door mejuffrouw G.L.C.A. Mirandolle aan Vereniging Hendrick de Keyser geschonken. Sinds 1981 is het pand in gebruik als kantoor voor het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Voor meer informatie zie Huizen in Nederland, deel II, pagina 314-325.